Metoda Krakowska jest całościową terapią funkcji poznawczych dzieci zarówno z zaburzeniami rozwojowymi jak i genetycznymi.

Terapia opiera się na mechanizmach neuroplastyczności mózgu czyli najprościej mówiąc na podstawowej własności układu nerwowego, dzięki której możliwa jest nie tylko odbudowa funkcji, ale i naprawa zaburzeń rozwojowych, uczenie się i pamięć. W naszej świadomości musimy wyryć fakt, że zdecydowana większość zmian, zachodzących w mózgu dziecka determinowana jest nie przez jego geny, a zdobyte doświadczenia.

Profesor Jagoda Cieszyńska – Rożek w swojej książce Metoda Krakowska wobec zaburzeń rozwoju dzieci (2013, s.31) podkreśla jak ważna jest rola wczesnej diagnozy i wczesnej interwencji terapeutycznej. Nie możemy obawiać się szkodliwości stawiania wczesnej diagnozy, nawet w sytuacji gdyby miało się okazać, że problemy rozwojowe dotyczyły jedynie tempa osiągania poszczególnych etapów rozwoju.

Zgodnie z założeniem Metody Krakowskiej podczas terapii stosuję następujące jej elementy:

Jestem przekonana, że wszyscy terapeuci Szkoły Krakowskiej mogą zgodnie potwierdzić, że zastosowanie tej metody wymaga ciężkiej pracy samego terapeuty, ale przede wszystkim systematyczności w ćwiczeniach i ogromnego zaangażowania Rodziców.

Żródło:
1.  J. Cieszyńska, M. Korendo Wczesna interwencja terapeutyczna. Stymulacja rozwoju dziecka od noworodka do 6 roku życia. Kraków, 2008.
2.  J. Cieszyńska – Rożek Metoda Krakowska wobec zaburzeń rozwoju dzieci. Kraków, 2013